အနားသတ္မဲ့

၀င္သက္ထြက္သက္တိုင္း အေတြးထဲက႐ုပ္လြာတစ္ခုကို
ေမ့ႏိုင္ဖို႔အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ငါ ၾကိဳးစားပါတယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အလြမ္းေတြပဲက်န္ရစ္တယ္ ...
အလြတ္မက်က္ဘဲနဲ ့ ရင္ထဲကအမွတ္တရေတြ
ဘယ္ခ်ိန္ကမ်ား ငါသိမ္းဆည္းမိခဲ့ပါလိမ့္ ...
အထီးက်န္ညေတြကို ပံုျပင္မဟုတ္မွန္းသိရက္နဲ ့
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
စိတ္ကူးေတြနဲ ့ငါ ေပ်ာ္ေနတတ္ပါျပီ ...
ႏွင္းစက္ကေလးေတြ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႔ခ်ိန္တုန္းက
ႏွစ္ေယာက္အတူ လက္တြဲခဲ့ေပမဲ့
ငါတို႔အခ်စ္ကနိမိတ္လိုေတာ့ မေအးခ်မ္းခဲ့ပါလား ...
နင္ေပးခဲ့တဲ့
သက္ေသမရွိတဲ့ ကတိေတြ
လွည့္စားမႈ သီအိုရီေတြ
အဲဒါေတြရဲ႕အဆံုး
ေနာက္ဆံုးေတာ့
အနားသတ္မရွိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြပဲ
ငါ့ရင္ခြင္ကို အပ္ခဲ့တယ္ ...
နာၾကည္းေပမဲ့ မမုန္းတတ္တာ
ဘာေၾကာင့္လဲ ...
အခုေတာ့လည္း 
မေျပာင္းလဲမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
" ဒီအလြမ္းေတြကို တစ္ေန႔ေတာ့ သူ နားလည္လာမွာပါ " လို႔ပဲ . . . .

မာယာျဖဴ 

၂၆.၉.၂၀၁၂ (ဗုဒၶဟူး)

5:12 PM